Plan działania / plan dnia
Pierwsza technika to przede wszystkim ustalony wspólnie z dzieckiem plan działania/plan dnia. Ważne jest abyś zaangażował swoje dziecko do współtworzenia takiego planu. Podczas burzy mózgów wymieńcie różne czynności, które trzeba wykonać rano, w trakcie dnia oraz wieczorem. Pamiętaj aby forma wykonania takiego planu działania była dostosowana do wieku dziecka i jednocześnie byście wspólnie wybrali w jaki sposób ma taki plan wyglądać: czy będzie to wycinanka-kolorowanka, malowanka, zdjęcia z gazety, grafika komputerowa, excel 🙂 czy po prostu opisy – wszelkie pomysły dozwolone 🙂
W trakcie codziennych obowiązków pamiętaj aby nie być szefem dla swojego dziecka tylko partnerem, czyli zamiast przypominać dziecku co trzeba zrobić, zadaj pytanie: “co jest kolejnym krokiem na naszym planie dnia?” Unikaj dawania nagród za wykonywanie obowiązków. Nagrody budują motywację zewnętrzną i odbierają poczucie znaczenia.
Jest to pierwsza technika Pozytywnej Dyscypliny, którą dziś Ci przedstawiam.

Motywujące pytania (pełne ciekawości)
Zamiast wydawać dziecku polecenia warto zachęcać je do myślenia oraz do dokonywania wyborów poprzez zadawanie pytań. Ważne aby to były pytania otwarte, na przykład:
- co musisz zrobić aby ubrać się na czas?
- co trzeba zrobić aby posprzątać teraz zabawki?
- od czego zaczniesz?
- co posprzątasz najpierw?
- jaki masz plan na to aby posprzątać swój pokój?
- czego potrzebujesz, aby…?
i tak dalej i tak dalej… Pamiętaj, że pytania otwarte zachęcają do dialogu i do współpracy. Pytania zamknięte, które najczęściej zaczynają się od czy (odpowiedź jest na: “nie”, “tak”, “nie wiem”), zniechęcają do dialogu i do poszukiwania rozwiązań.
Pobierz darmowego ebooka aby dowiedzieć się więcej.

Ograniczony wybór
Kolejna technika to tak zwany ograniczony wybór albo pozorny wybór. Sam fakt dawania dziecku wyboru powoduje że budujemy w nim poczucie znaczenia. Przykłady takich pytań:
- Co wolisz zjeść na śniadanie, jogurt czy jajecznicę?
- W co się dziś wolisz ubrać, w ten zestaw ubrań czy w ten?
- Od czego zaczniesz najpierw porządki, klocki czy puzzle?
- Od jakiego przedmiotu zaczynamy lekcje, polski czy matematyka?
Taki sposób zadawania pytań poprzez ograniczony wybór, powoduje dwie rzeczy: po pierwsze daje dziecku wybór i nadaje znaczenie (buduje świadomość dziecka, że ma wpływ na rzeczywistość, buduje jego poczucie znaczenia), a po drugie jest realizowany twój cel. To trochę tak jak w sklepie przy kasie, kasjer nie pyta Cię czy płacisz za zakupy czy nie, zada Ci pytanie czy płacisz kartą czy gotówką? W domyśle jest to, że tak czy siak płacisz 🙂

Stanowczy i uprzejmy
Czwarta technika na dziś to uprzejmy i stanowczy jednocześnie. Technika ta polega na tym abyś zaczął od zauważenia i nazwania uczuć dziecka. O okazywaniu zrozumienia więcej przeczytasz w tym artykule – koniecznie się zapoznaj.
Stanowczy oznacza konsekwentny do problemu/wyzwania.
Np.: Wiem, że nie chcesz jeszcze iść spać i teraz już jest czas do łóżka, możemy to zrobić razem.
Dodatkowo, możemy tę technikę łączyć z poprzednią, czyli ograniczonym wyborem:
- “Wiem, że teraz świetnie się bawisz i grasz na PlayStation i jednocześnie jest czas na pójście spać. Wolisz najpierw umyć zęby czy kąpiel?
- Wiem, że chciałbyś jeszcze pograć na PlayStation i już czas do łóżka. Chcesz na dobranoc jedną książkę do przeczytania czy dwie?
Na koniec: wiem że bardzo zależy Ci na tym, żeby pograć jeszcze na komputerze i jednocześnie odpowiedź brzmi nie.

Pamiętaj: miękko do dzieci, twardo do problemu 🙂
Powodzenia!
Brak komentarzy